Самые странные и уродливые здания с задворок Европы - «Статьи о недвижимости»

View this post on Instagram

i jeszcze jedna typóweczka.

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 20, 2018 at 10:30am PDT

View this post on Instagram

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 21, 2018 at 11:16am PDT

View this post on Instagram

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 2, 2018 at 10:06am PDT

View this post on Instagram

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Jul 22, 2018 at 11:56am PDT

View this post on Instagram

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on May 21, 2018 at 10:06am PDT

View this post on Instagram

#tbt

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on May 31, 2018 at 11:00am PDT

View this post on Instagram

zwiedzanie anglii to jak zwiedzanie polski. każdy w niej był, każdy zna ludzi, którzy się w niej zatopili, odcinając kolejne lata życia. i chociaż od mojej ostatniej wizyty w tym kraju pogoda się nie zmieniła to warto było popatrzeć na wszystko jeszcze raz półprzymkniętą powieką oraz wsłuchać się w zewnętrze odsłoniętym uchem. na przykład okazało się, że wciąż robią na mnie wrażenie hybrydy wulgaryzmów angielskich i polskich, z tymże większym wzruszeniem otaczam oderwane, samotne te drugie, bo patrząc na niepoblokowane jamy ustne przedstawicieli postemigracji, które niczym wyziew połączony z wołaczem, w otwarty i trochę nazbyt przesadny sposób ubierają komunikaty głównie w przekleństwa bezpośrednie na środku gwarnych ulic to wzruszam się niezmiernie. i nie chodzi już o śmianie się z oklasków i jajkiem podbitej atmosfery w samolocie do luton, o metkę cebulową/paprykarz szczeciński w podlondyńskiej mecie, o wytykanie innych ras palcami przy dworcu autobusowym victoria- chodzi o czyste wzruszenie, bo przyjęte dawno bezgłośnie zasady nie ulegają zmianom. chociaż trzeba przyznać, że to wzruszenie mija nadwyraz szybko, a brak powyższego jest kojące jak ciepła, długa kąpiel po tygodniu spędzonym na barce w londyńskich kanałach, utrzymanej w stylu średniowiecznym bez basiców takich jak: higiena oraz dostęp do świata zewnetrznego i wymyślonego, czyli internetu. na marginesie: pomimo niesamowitości płynącej z faktu połączenia kanałami wodnymi całej anglii to galimatias stylów architektonicznych, gęstość, nasycenie wszystkiego na ciasnych ulicach powodowała u mnie nie tylko rozproszenie uwagi, ogólny mindfuck, co bycie pachołkiem poruszającym się za i przed tłumem, którego to pachołka, czyli mnie, tłum pożerał na tyle, że wsiadałem do linii metra nie tej, której chciałem, a którą za mnie wybrała fala idąca przed i za. ale reasumując: teraz kilka zdjęć z wycieczki do światów prawie polskich, bo przepolszczonych, które pozostają wytrwale i szczęśliwie dla nich zupełnie odmiennymi światami.

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 12, 2018 at 6:02am PDT

View this post on Instagram

ostatnio mieszkam w dziwnym miejscu. dziwne jest to miejsce, bo zatrzymane w czasie,w niebycie ono jest, w jakimś miksie lat siedemdziesiątych z dziewięćdziesiątymi. ale nie o miejscu,a o człowieku będzie. wchodząc po schodach widuję połowę sąsiadów, bo utarło się tu żyć społecznie, czyli palić szluga na półpiętrze. kurtuazyjnie mówię dzień dobry, ale kurtuazyjnie nie odpowiadam zapytany o zdrowie, myśląc,że pokazując szacunek, jednocześnie dystansując się, wyrobię sobie opinię w lokalnej społeczności grzecznego dziwaka,która przyniesie mi pożądany spokój. niestety, tak nie jest. pewnego razu jeden z sąsiadów zaszedł mi drogę i opowiedział żart. mam przez całe życie tak, że albo nie rozumiem,albo nie śmieszą mnie żarty-fraszki, więc musiałem udawać nieudawane rozbawienie i zachowując swoją maskę,pożegnać się uprzejmie. o dziwo, ten epizod rozpoczął niewygodną znajomość. i tak,kiedy wchodziłem po schodach,sąsiad czekał na klatce,po czym zagarniał moją osobę na krótkie przedstawienie krótkiego aforyzmu dotyczącego danego dnia.zaczął od „no,dziś wtorek to trzeba jebnąć w worek” [gdzie przy wypowiadaniu „rek” symulował precyzyjne uderzenie w sobie tylko widoczny worek.miał mocno ściśnięte dłonie i sprawiał wrażenie dziwacznie skupionego]. środa dla sąsiada to był dzień loda [tu również, choć z bardziej stonowaną mimiką, przy ostatnim słowie widać było w odgrywaniu olbrzymią dbałość o detale]. i w taki sposób upływały mi kolejne dni. przyznam zawstydzony,że wyglądałem go na klatce,głośniej szurałem butami, ale nie po to,by usłyszeć kolejny aforyzm z jego repertuaru zasłyszanych aforyzmów, a dla krótkich,granych naprędce z niezwykłym skupieniem scenek. jednak już po krótkim czasie wyszło,że sąsiad się powtarza,że nie ma nowych fraszek,że scenki są powielane,a skupienie zanika; że mówił to,aby utrwalić w mojej głowie dla siebie śmieszne zdania,które później stanowić będą nam tylko znane hiperłącze do czasów, w których paliliśmy szluga na półpiętrze i śmialiśmy się- on szczerze, ja udając nieudawane śmianie. i wreszcie: że przez swoją niepohamowaną żądzę patrzenia na scenki,skazałem się na codzienny rytuał coraz to gorzej odgrywanych tych samych nieśmiesznych fraszek.

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Jun 13, 2018 at 12:25pm PDT

View this post on Instagram

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Jul 15, 2018 at 2:07am PDT

View this post on Instagram

->

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on May 15, 2018 at 10:35am PDT

View this post on Instagram

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Mar 1, 2018 at 9:07am PST

View this post on Instagram

. . . . . . . #theweekoninstagram #myfeatureshoot #hikaricreative #everydayeverywhere #noicemag #rundownmagazine #passionpassport #lensculture #ifyouleave #akasimagazine #somewheremagazine #verybusymag #oftheafternoon #whospontaneous #raw_architecture #broadmag #thecreatorclass #fdicct #rentalmag #architecture_view #haftakeover #arkiminimal #ihaveathingforwalls #vzcowarsaw #minimalha #culturacolectiva #ourmomentum #nowawarszawa #odtakeovers #citylimitless

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Jan 9, 2018 at 10:59am PST

View this post on Instagram

krótka historyjka o kwitnięciu, starości i płynięciu.

A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on May 11, 2018 at 11:02am PDT

Что мы себе представляем, когда слышим слова «типовая застройка социалистического периода»? Серые, безликие, депрессивные коробки? Вот уж нет! По крайней мере, не в объективе польского фотографа Якуба Якубишина. Он умудряется так снимать здания, построенные в годы существования соцлагеря, что каждый кадр радует, развлекает или интригует. В своем Instagram Якуб выкладывает в основном фото, сделанные на территории его родной Польши. Чаще всего это самая простая — именно что типовая — районная застройка. View this post on Instagram i jeszcze jedna typóweczka. A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 20, 2018 at 10:30am PDT Но есть и исключения из этого правила. Например, этот красавец, хоть и выглядит по-социалистически мрачно, на самом деле самый что ни на есть капиталист. Здание находится в Великобритании. Архитектурный стиль — брутализм. View this post on Instagram A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 21, 2018 at 11:16am PDT Но все-таки, судя по снимкам, которые публикует Якубишин, ему куда ближе совсем простые, безымянные здания, построенные в стиле, которому нет определенного названия. Некоторые кадры выглядят так, что могли быть сняты в любом советском дворе 70−80-х годов прошлого века. View this post on Instagram A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Aug 2, 2018 at 10:06am PDT Но странным образом монотонность этой застройки совсем не угнетает. Есть у Якуба и откровенно солнечные кадры: это здание выглядит как курортный объект на юге, хотя это вообще-то Вроцлав. View this post on Instagram A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on Jul 22, 2018 at 11:56am PDT Это — тоже. Оказывается, во Вроцлаве есть не только готика, но и вполне себе типовая застройка, причем весьма живописная. View this post on Instagram A post shared by jakub jakobiszyn (@korbusje) on May 21, 2018 at 10:06am PDT А тут Берлин. Окрестности моста Шиллингбрюке. View this post on Instagram